Zapoznanie się z życiem susła moręgowanego, rozwijanie umiejętności technicznych.
Uczniowie poznają życie susła moręgowanego poprzez opowiadanie i wykorzystanie pomocy dydaktycznej.
Umożliwiające wykonywanie prac plastycznych
Karty pracy nr 11–14, gruby papier, nożyczki, kredki, klej
Przygotowanie pomocy dydaktycznej – sugerujemy jej wykonanie na zajęciach plastycznych.
Realizacja zajęć z zakresu biologii
Suseł moręgowany (Spermophilus citellus) jest gatunkiem zasiedlającym tereny otwarte, takie jak łąki, pastwiska, ugory. Żywi się głównie roślinami zielnymi, szczególnie wiosną, dietę wzbogaca owadami. Żerując często staje słupka (przyjmuje pozycję pionową opierając sie tylko na tylnych łapach) i wypatruje niebezpieczeństwa. Zaniepokojony, wydaje skrzeczące dźwięki, aby ostrzec innych członków rodziny o obecności drapieżników. Suseł jest aktywny głównie w ciągu dnia.
Żyje w koloniach i kopie pod ziemią tunele o długości 2–6 m. Kończą się one zagłębieniem, w którym susły budują swoje nory. Wykorzystują je do hibernacji, z której budzą się w marcu lub kwietniu, kiedy temperatura gleby w ich komorze lęgowej osiąga 6–8°C. Nie zbierają zapasów pokarmu na zimę, a energię czerpią z dodatkowej warstwy tłuszczu, którą gromadzą zanim zapadną w sen zimowy. Wkrótce po przebudzeniu z hibernacji rozpoczyna się dla nich okres godowy. Ciąża trwa 25–28 dni.
Młode przychodzą na świat zwykle w maju lub czerwcu. W jednym miocie rodzi się 3–11 ślepych i nagich młodych o wadze około 5 g. Pierwsze tygodnie życia spędzają w norze matki. W wieku 7–8 tygodni stopniowo stają się samodzielne. Opuszczają norę matki i próbują wykopać nowe nory lub zająć opuszczone korytarze. Dojrzałość płciową osiągają dopiero w następnym roku.
W okresie aktywności susły muszą zgromadzić odpowiednią warstwę tłuszczu pod skórą, stanowiącą jedną trzecią całkowitej masy ich ciała. Podczas letnich upałów i suszy mogą również zapadać w letnią hibernację. Pod koniec sierpnia, kiedy dni są już krótsze, samice, które tego roku nie wydały na świat potomstwa, jako pierwsze zapadną w sen zimowy. We wrześniu podążają za nimi samice, które urodziły w danym roku młode. Dojrzałe samce rozpoczynają hibernację na początku października. Osobniki młodociane zapadają jako ostanie w sen zimowy.
Zmiany w krajobrazie i jego zagospodarowaniu, a także nieregularne koszenie łąk, przyczyniły się do znacznego spadku liczebności susła moręgowanego i zaliczenia go do gatunków zagrożonych wyginięciem (Na obszarze Polski gatunek ten przestał być notowany pod koniec XX w. Obecnie, dzięki wysiłkom wielu osób, organizacji i instytucji, głównie Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody „Salamandra” i Zoo w Poznaniu, prowadzona jest restytucja susła moręgowanego. W polskich Karpatach gatunek nie występuje. Warto sięgnąć po informacje dot. susła znajdujące się na stronie PTOP „Salamandra”: http://www.salamandra.org.pl/, dostęp 06.06.2022 r. W Polsce suseł moręgowany jest gatunkiem objętym ochroną ścisłą i wymagającym ochrony czynnej [przyp. red.]).
Inny wariant tego ćwiczenia