Leksykon gatunków

Pomrów błękitny jest dużym, lądowym ślimakiem o długości do 140 mm. Podobnie jak inni przedstawiciele rodziny pomrowiowatych, posiada wydłużone ciało oraz muszlę zredukowaną do ukrytej pod płaszczem płytki. Dorosłe osobniki charakteryzują się pięknym niebieskim, niebieskofioletowym lub niebieskozielonym ubarwieniem. Zdarzają się też brązowe oraz czarne formy barwne. Młode osobniki nie są tak efektownie ubarwione – zwykle ich ciało jest żółtobrązowe z ciemnymi pasami. Podeszwa (spodnia strona nogi) u dojrzałych i młodocianych ślimaków najczęściej jest bladożółtawa lub biaława. Pomrowy żywią się grzybami, porostami oraz różnymi częściami roślin np. owocami poziomek. Dorosły osobnik składa raz w życiu od 30 do 80 jaj (w okresie od lipca do sierpnia) i wkrótce potem ginie. Młode wylęgają się po około 3 tygodniach. Hibernują młodociane osobniki, które dojrzałość osiągają mniej więcej po roku.

Boimka dwurzędowa jest rośliną wieloletnią o wysokości od 10 do 30 cm. Tworzy gęste, niewysokie zbite kępy umożliwiające przetrwanie trudnych warunków środowiskowych panujących na dużych wysokościach, na których występuje. Kępę tworzą liczne, szarozielone, zwinięte, cienkie liście oraz dłuższe od nich źdźbła (łodygi), na których rozwijają się pojedyncze kwiatostany. Kwiatostany o długości 10–15 mm są gęste, zbite i złożone z kłosków stojących w dwóch rzędach (stąd nazwa rośliny) po obu stronach osi. Każdy kłosek buduje 3–5 kwiatów. Owocem jest ziarniak czyli suchy, niepękający, charakterystyczny dla traw owoc będący jednonasienną niełupką.

Boimka kwitnie od lipca do sierpnia. Jest owadopylna co znacznie ułatwia zapylenie na dużych wysokościach gdzie często wieje wiatr natomiast owadów zapylających jest niewiele. Nasiona dojrzewają we wrześniu. Roślina jest bardzo odporna na panujące w górach trudne warunki klimatyczne.

Sit skucina jest rośliną wieloletnią, o wysokości do 30 cm, posiadającą pełzające kłącze i tworzącą gęste darnie umożliwiające przetrwanie trudnych warunków środowiskowych panujących na dużych wysokościach, na których występuje. Liczne, sztywne łodygi situ są gęsto skupione, bezlistne i dopiero pod kwiatostanem posiadają 3–4 rynienkowate, szydlaste liście, znacznie dłuższe od kwiatostanu. Kwiaty są drobne, niepozorne, ciemnobrunatne i skupione po 2–4.

Sit kwitnie w sierpniu. Jest wiatropylny co znacznie ułatwia zapylenie na dużych wysokościach gdzie często wieje wiatr natomiast owadów zapylających jest niewiele. Roślina jest bardzo odporna na panujące w górach trudne warunki klimatyczne.