Świat Karpat - podręcznik do edukacji ekologicznej

Żyjące w siedliskach wodno-błotnych rośliny i zwierzęta, w toku ewolucji, wytworzyły szereg przystosowań umożliwiających im przetrwanie w warunkach nadmiernej ilości wody. W siedliskach mokradłowych spotkamy zatem zupełnie inne organizmy niż w suchych siedliskach lądowych. Są to z reguły gatunki o dużym zasięgu geograficznym, występujące na całym kontynencie lub na całym świecie, stosunkowo mało jest natomiast gatunków endemicznych. Ponieważ jednak niektóre siedliska podmokłe stały się w Europie niezwykle rzadkie, liczne gatunki mokradłowe znajdują się obecnie na skraju wyginięcia.

(W języku polskim istnieje pewne zamieszanie terminologiczne dotyczące mokradeł. Warto w związku z nim zajrzeć do artykułu Meandry terminologii mokradłowej, https://bagna.pl/zglebiaj-wiedze/meandry-terminologii, dostęp 06.06.2022 r., zamieszczonym na również godnej polecenia stronie internetowej dotyczącej mokradeł. Zgodnie z artykułem, termin mokradło jest odpowiednikiem użytego w Konwencji Ramsarskiej (ang. Convention on Wetlands) angielskiego słowa wetlands. Na język polski zostało ono wprawdzie przetłumaczone jako „obszary wodno-błotne” ale ten termin się u nas nie całkiem przyjął stąd założenie, że mokradło jest jego synonimem i ma bardzo szerokie znaczenie. Zgodnie bowiem z zamieszczoną w Konwencji Ramsarskiej definicją obszary wodno-błotne są to tereny bagien, błot i torfowisk lub zbiorniki wodne, tak naturalne jak i sztuczne, stałe i okresowe, o wodach stojących lub płynących, słodkich, słonawych lub słonych, łącznie z wodami morskimi, których głębokość podczas odpływu nie przekracza sześciu metrów.

W tym podręczniku podzielono siedliska z powyższej definicji osobno na siedliska wodne oraz siedliska mokradłowe. [przyp. red.]).